eerste week Kenia
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Wilma
13 Oktober 2015 | Nederland, Oud Gastel
7-10-2015
Vandaag blijven we nog een dag in de stad Kisumu en reizen morgenochtend af naar Rangala met Sister Mary-Esther en haar driver. Ik heb kennisgemaakt met Sammy onze tuc-tuc driver die ons veilig overal naar toe brengt zoals de Masai-markt ( een markt van kraampjes gemaakt van golfplaten waar de Kenianen zelfgemaakte producten aan de man brengen zoals kettingen, tassen, beeldjes kerststalletjes enz. Ook zijn we naar de supermarkt geweest voor water. Alles waar lokale plekken zijn zoals supermarkten, scholen, ziekenhuizen is er gewapende beveiliging. Vandaag zijn we naar Kiboko-bay geweest een heel mooi resort aan het Victoriameer waar we voor 5 euro een hele dag van het zwembad en het oh zo belangrijke wifi gebruik kunnen maken zodat we kunnen contacten met het thuisfront. (ons Adje is jarig). Helaas nog niks over de vermiste koffer. Hier zie je vanuit je stoel de nijlpaarden zwemmen, echt schitterend. We hoorden vandaag dat er deze week heel zwaar weer komt. Dus maar even afwachten…..
Kiboko bay ligt meer aan de rand van de stad en toen we terug naar ons hotel gingen hebben we het eerste stuk gewandeld. We werden uitgenodigd door drie vrouwen die buiten visjes aan het bakken waren en aan het drogen voor de markt. Ze zeiden dat we welkom waren om mee te eten maar we hebben ze uitgelegd dat onze buiken hier niet tegen kunnen. De kinderen waren aan het spelen met autobanden en we hebben een hele tijd met de vrouwen gezellig gepraat over hun bestaansleven. Een van de vrouwen vroeg of we wat konden betekenen voor hun en we hebben uitgelegd dat we morgen naar het platteland reizen maar over twee weken weer in Kisumu zijn en dan zeker langskomen. We willen dan proviand sponseren en speelgoed en kleding.
Onderweg zagen we geverfde kuikens rondhuppelen. Sammy vertelde dat dit gedaan wordt om de roofvogels te foppen zodat ze niet worden opgegeten….echt een heel grappig gezicht al de knalroze geverfde kippen.
8-10-2015
Vandaag zou de zuster ons om 10 uur oppikken dus we waren al vroeg naar de markt geweest met Sammy om een oplader voor onze nokia telefoon want de opladers zaten allemaal in de verloren koffer. De zuster belde dat ze met een kindje van het weeshuis nog ergens langs moest en nog even boodschappen en medicijnen zou gaan kopen en daarna ons zou ophalen. In de tijd dat we zaten te wachten hebben we Ed Mecdonald ontmoet, een jongen van 28 jaar die werkt voor Education partnership Africa. Hij heeft projecten in verschillende scholen ten zuiden van Kisumu. We hebben gewoon vier uur gezellig zitten te praten en veel handige tips gekregen van hem zoals een site: www.irise.org.uk . Dit gaat over de meisjes in Kenia die studeren en tijdens hun menstruatie niet naar school kunnen en zo ontzettend veel les missen en vaak afhaken. Er was ook een site waarin stap voor stap staat beschreven hoe je op een heel eenvoudige manier uitwasbaar maandverband maakt zodat ze gewoon naar school kunnen. Als wij het een beetje aanpassen kunnen we zo ook uitwasbare pampers maken. Ed heeft ons adres van babyhome Rangala en wil misschien volgende week als hij onderweg gaat naar Uganda langskomen en kijken of het misschien interessant is voor uitwisseling met studenten uit Engeland.
Net toen de zuster om 15:00 uur arriveerde kregen we een telefoontje van Shady dat Schiphol had gebeld en de koffer in Kisumu was aangekomen. De zuster vond het geen probleem om even onderweg langs het vliegveld te rijden. Op het vliegveld was nog niks bekend dus het duurde nogal lang voordat de koffer gevonden was. Na heel veel security en controle, koffer open (heel spannend: chocolade repen, kaas en pepernoten wat zoiezo eigenlijk niet mag en ook nog een hoop nokia telefoons en 100 brillen en nog meer sponsorspullen) kregen we de koffer terug. Echt superblij…
Net voor de zon onderging reden we de oprit van het weeshuis op en het eerste kindje dat naar ons toe kwam rennen was Mozes. Het kindje wat Elvera drie jaar geleden op afstand heeft geadopteerd. We kregen een rondleiding en maakte kennis met de caretakers en met de kleintjes. Ieder kindje met hun eigen tragedie waar je stil van wordt.
Toen ik in mijn bed wilde stappen zat er een hele grote kakkerlak en deze konden we niet meer terugvinden en ben ik bij Elvera op de slaapkamer gaan liggen….lekker benauwd maar altijd beter dan met dat beest.
9-10-2015
Onze eerste werkdag zit erop. Toen we eraan kwamen gingen we naar een aparte ruimte een soort klein kapelletje waar de zuster God bedankte voor de veilige nacht. Voor mij is het ook wel even wennen in een hele godsdienstige omgeving waar iedere zin eindigt met God bless you. Een beetje denk ik hoe het vroeger was bij mijn opa en oma. Daarna was er een overdracht van de nacht hoe het met de kinderen gegaan was. De temperatuur van de kindjes en of ze goed gedronken en geplast hebben.
Elvera stond bij de allerkleinste ( van 0 tot 1) en ik bij de leeftijd van 1 tot 2. Er zat een raam tussen ons en ik vond het heel mooi om Elvera zo met de baby’tjes bezig te zien. Eerst deden we ze om de beurt in bad en daarna schone kleding en de allerkleintjes kregen een flesje. Ik gaf de kleintjes pap met een lepel. Daarna speeltijd en rond half 12 een schone broek aan en schone kleertjes want alles is nat geplast want ze hebben geen pampers zoals in Nederland maar 2 luiers met een meestal kapotte plastic broek. De vieze kleding wordt verzameld in grote bakken en naar de wasruimte gebracht. Daar deden we eerst de hele vieze poepluiers schoonschrobben , dan gaat alles in een bak met water en zeep en daarna in een bak met water. Hierna gaat alles op de waslijn en op het gras. Na de lunch weer heerlijk bezig geweest met de kinderen en om half 6 zat onze werkdag erop. Al voelt het echt niet als werk maar het is gewoon een grote geweldig mooie ervaring.
Vanavond met heel veel mensen gepraat en Gorrethy die in het weeshuis schoonmaakt vroeg of we even naar haar zoontje kwamen kijken en naar haar huisje. Een echt Keniaans huisje. Het is denk ik vier bij tweeënhalve meter breed en gemaakt van ijzeren platen. Hierin koken ze ,wassen wonen en slapen…..tussen de spullen door. Toch wel even schrikken hoe mensen hier wonen. Ze had het flesje shampoo van Helma ( Elvera haar coach) nog steeds en gebruikt deze alleen voor speciale gelegenheden….
10-10-2015 zaterdag
Vandaag zijn we met Gorrethy naar Siara geweest een plaatsje een half uurtje rijden met de bus. Je gaat zitten wachten en dan komt er ooit een bus. Maar het was geweldig om op die kruising al die mensen voorbij te zien komen. Het was druk vertelde Gorrethy want op zaterdag zijn er heel veel begrafenissen en iedereen wil iedereen laten weten dat ze meeleven. Dit gebeurt ook wel op een hele speciale manier: er kwamen grote bussen voorbij met vrolijke Afrikaanse muziek met daari n allemaal swingende, dansende en zingende kleurrijke afrikaanse mensen. Een beetje net carnaval bij ons alleen hun waren onderweg naar een funeral. De mensen vinden het even erg als wij als ze iemand verliezen maar gaan er heel anders mee om. Wat een cultuurverschillen. Onderweg zag ik ook een kraam met doodskisten, heel apart. We worden steeds beter in afdingen maar volgens mij betalen we nog steeds het dubbele wat een Keniaan betaald. Iedere blanke wordt hier gezien als miljonair.
11-10-2015 zondag
Vandaag zaten we om 7 uur al in de kerk…echt weer een belevenis al die mensen zingend en dansend en dat twee uur lang.
Als we vrij zijn we zoveel mogelijk bij de kleintjes om te spelen of te verzorgen. Vanmiddag voor het eerst naar het ziekenhuis geweest waar we mee mochten lopen. Er lagen drie mannen: twee met malaria en een met tyfus. Vier vrouwen: een met malaria, een met erg ontregelde diabetes, een vrouw die waarschijnlijk vannacht gaat bevallen en de vierde vrouw heeft waarschijnlijk een of ander virus en haar kindje heeft malaria. Ik denk dat ze rond de twee jaar is. ( de leeftijd vind ik hier moeilijk te schatten)
Er lag ook een baby’tje van rond de drie maanden met erg hoge koorts en buikproblemen. We hadden babykleertjes en hydrofiele luiers gehaald uit onze sponsorkoffer voor de kleintjes en van de hydrofiele luier werden 6 lapjes gescheurd en daarmee hebben we het baby’tje met water gekoeld. De temp van het kindje ging na een half uur iets omlaag. Nadat we terugkwamen van het rondje infusen en injecties optrekken en geven ( dit alles met een zaklicht omdat de stroom uitgevallen was door het de onweer) kwam de moeder in paniek dat het kindje niet ademde. Elvera checkte de hartslag en ademhaling, het kindje ademde niet en had al koude voetjes en handjes en er was geen zuster meer te bekennen die waren in het laboratorium. Toen de dokter kwam kon hij alleen maar constateren dat het kindje was overleden. Het was erg heftig en emotioneel.
De non heeft onze watchman (bewaker) gelukkig verteld dat we misschien vannacht naar het ziekenhuis moeten voor de bevalling. We moeten in onze handen klappen dat hij weet dat wij het zijn. Ik zal hard klappen.
Vandaag blijven we nog een dag in de stad Kisumu en reizen morgenochtend af naar Rangala met Sister Mary-Esther en haar driver. Ik heb kennisgemaakt met Sammy onze tuc-tuc driver die ons veilig overal naar toe brengt zoals de Masai-markt ( een markt van kraampjes gemaakt van golfplaten waar de Kenianen zelfgemaakte producten aan de man brengen zoals kettingen, tassen, beeldjes kerststalletjes enz. Ook zijn we naar de supermarkt geweest voor water. Alles waar lokale plekken zijn zoals supermarkten, scholen, ziekenhuizen is er gewapende beveiliging. Vandaag zijn we naar Kiboko-bay geweest een heel mooi resort aan het Victoriameer waar we voor 5 euro een hele dag van het zwembad en het oh zo belangrijke wifi gebruik kunnen maken zodat we kunnen contacten met het thuisfront. (ons Adje is jarig). Helaas nog niks over de vermiste koffer. Hier zie je vanuit je stoel de nijlpaarden zwemmen, echt schitterend. We hoorden vandaag dat er deze week heel zwaar weer komt. Dus maar even afwachten…..
Kiboko bay ligt meer aan de rand van de stad en toen we terug naar ons hotel gingen hebben we het eerste stuk gewandeld. We werden uitgenodigd door drie vrouwen die buiten visjes aan het bakken waren en aan het drogen voor de markt. Ze zeiden dat we welkom waren om mee te eten maar we hebben ze uitgelegd dat onze buiken hier niet tegen kunnen. De kinderen waren aan het spelen met autobanden en we hebben een hele tijd met de vrouwen gezellig gepraat over hun bestaansleven. Een van de vrouwen vroeg of we wat konden betekenen voor hun en we hebben uitgelegd dat we morgen naar het platteland reizen maar over twee weken weer in Kisumu zijn en dan zeker langskomen. We willen dan proviand sponseren en speelgoed en kleding.
Onderweg zagen we geverfde kuikens rondhuppelen. Sammy vertelde dat dit gedaan wordt om de roofvogels te foppen zodat ze niet worden opgegeten….echt een heel grappig gezicht al de knalroze geverfde kippen.
8-10-2015
Vandaag zou de zuster ons om 10 uur oppikken dus we waren al vroeg naar de markt geweest met Sammy om een oplader voor onze nokia telefoon want de opladers zaten allemaal in de verloren koffer. De zuster belde dat ze met een kindje van het weeshuis nog ergens langs moest en nog even boodschappen en medicijnen zou gaan kopen en daarna ons zou ophalen. In de tijd dat we zaten te wachten hebben we Ed Mecdonald ontmoet, een jongen van 28 jaar die werkt voor Education partnership Africa. Hij heeft projecten in verschillende scholen ten zuiden van Kisumu. We hebben gewoon vier uur gezellig zitten te praten en veel handige tips gekregen van hem zoals een site: www.irise.org.uk . Dit gaat over de meisjes in Kenia die studeren en tijdens hun menstruatie niet naar school kunnen en zo ontzettend veel les missen en vaak afhaken. Er was ook een site waarin stap voor stap staat beschreven hoe je op een heel eenvoudige manier uitwasbaar maandverband maakt zodat ze gewoon naar school kunnen. Als wij het een beetje aanpassen kunnen we zo ook uitwasbare pampers maken. Ed heeft ons adres van babyhome Rangala en wil misschien volgende week als hij onderweg gaat naar Uganda langskomen en kijken of het misschien interessant is voor uitwisseling met studenten uit Engeland.
Net toen de zuster om 15:00 uur arriveerde kregen we een telefoontje van Shady dat Schiphol had gebeld en de koffer in Kisumu was aangekomen. De zuster vond het geen probleem om even onderweg langs het vliegveld te rijden. Op het vliegveld was nog niks bekend dus het duurde nogal lang voordat de koffer gevonden was. Na heel veel security en controle, koffer open (heel spannend: chocolade repen, kaas en pepernoten wat zoiezo eigenlijk niet mag en ook nog een hoop nokia telefoons en 100 brillen en nog meer sponsorspullen) kregen we de koffer terug. Echt superblij…
Net voor de zon onderging reden we de oprit van het weeshuis op en het eerste kindje dat naar ons toe kwam rennen was Mozes. Het kindje wat Elvera drie jaar geleden op afstand heeft geadopteerd. We kregen een rondleiding en maakte kennis met de caretakers en met de kleintjes. Ieder kindje met hun eigen tragedie waar je stil van wordt.
Toen ik in mijn bed wilde stappen zat er een hele grote kakkerlak en deze konden we niet meer terugvinden en ben ik bij Elvera op de slaapkamer gaan liggen….lekker benauwd maar altijd beter dan met dat beest.
9-10-2015
Onze eerste werkdag zit erop. Toen we eraan kwamen gingen we naar een aparte ruimte een soort klein kapelletje waar de zuster God bedankte voor de veilige nacht. Voor mij is het ook wel even wennen in een hele godsdienstige omgeving waar iedere zin eindigt met God bless you. Een beetje denk ik hoe het vroeger was bij mijn opa en oma. Daarna was er een overdracht van de nacht hoe het met de kinderen gegaan was. De temperatuur van de kindjes en of ze goed gedronken en geplast hebben.
Elvera stond bij de allerkleinste ( van 0 tot 1) en ik bij de leeftijd van 1 tot 2. Er zat een raam tussen ons en ik vond het heel mooi om Elvera zo met de baby’tjes bezig te zien. Eerst deden we ze om de beurt in bad en daarna schone kleding en de allerkleintjes kregen een flesje. Ik gaf de kleintjes pap met een lepel. Daarna speeltijd en rond half 12 een schone broek aan en schone kleertjes want alles is nat geplast want ze hebben geen pampers zoals in Nederland maar 2 luiers met een meestal kapotte plastic broek. De vieze kleding wordt verzameld in grote bakken en naar de wasruimte gebracht. Daar deden we eerst de hele vieze poepluiers schoonschrobben , dan gaat alles in een bak met water en zeep en daarna in een bak met water. Hierna gaat alles op de waslijn en op het gras. Na de lunch weer heerlijk bezig geweest met de kinderen en om half 6 zat onze werkdag erop. Al voelt het echt niet als werk maar het is gewoon een grote geweldig mooie ervaring.
Vanavond met heel veel mensen gepraat en Gorrethy die in het weeshuis schoonmaakt vroeg of we even naar haar zoontje kwamen kijken en naar haar huisje. Een echt Keniaans huisje. Het is denk ik vier bij tweeënhalve meter breed en gemaakt van ijzeren platen. Hierin koken ze ,wassen wonen en slapen…..tussen de spullen door. Toch wel even schrikken hoe mensen hier wonen. Ze had het flesje shampoo van Helma ( Elvera haar coach) nog steeds en gebruikt deze alleen voor speciale gelegenheden….
10-10-2015 zaterdag
Vandaag zijn we met Gorrethy naar Siara geweest een plaatsje een half uurtje rijden met de bus. Je gaat zitten wachten en dan komt er ooit een bus. Maar het was geweldig om op die kruising al die mensen voorbij te zien komen. Het was druk vertelde Gorrethy want op zaterdag zijn er heel veel begrafenissen en iedereen wil iedereen laten weten dat ze meeleven. Dit gebeurt ook wel op een hele speciale manier: er kwamen grote bussen voorbij met vrolijke Afrikaanse muziek met daari n allemaal swingende, dansende en zingende kleurrijke afrikaanse mensen. Een beetje net carnaval bij ons alleen hun waren onderweg naar een funeral. De mensen vinden het even erg als wij als ze iemand verliezen maar gaan er heel anders mee om. Wat een cultuurverschillen. Onderweg zag ik ook een kraam met doodskisten, heel apart. We worden steeds beter in afdingen maar volgens mij betalen we nog steeds het dubbele wat een Keniaan betaald. Iedere blanke wordt hier gezien als miljonair.
11-10-2015 zondag
Vandaag zaten we om 7 uur al in de kerk…echt weer een belevenis al die mensen zingend en dansend en dat twee uur lang.
Als we vrij zijn we zoveel mogelijk bij de kleintjes om te spelen of te verzorgen. Vanmiddag voor het eerst naar het ziekenhuis geweest waar we mee mochten lopen. Er lagen drie mannen: twee met malaria en een met tyfus. Vier vrouwen: een met malaria, een met erg ontregelde diabetes, een vrouw die waarschijnlijk vannacht gaat bevallen en de vierde vrouw heeft waarschijnlijk een of ander virus en haar kindje heeft malaria. Ik denk dat ze rond de twee jaar is. ( de leeftijd vind ik hier moeilijk te schatten)
Er lag ook een baby’tje van rond de drie maanden met erg hoge koorts en buikproblemen. We hadden babykleertjes en hydrofiele luiers gehaald uit onze sponsorkoffer voor de kleintjes en van de hydrofiele luier werden 6 lapjes gescheurd en daarmee hebben we het baby’tje met water gekoeld. De temp van het kindje ging na een half uur iets omlaag. Nadat we terugkwamen van het rondje infusen en injecties optrekken en geven ( dit alles met een zaklicht omdat de stroom uitgevallen was door het de onweer) kwam de moeder in paniek dat het kindje niet ademde. Elvera checkte de hartslag en ademhaling, het kindje ademde niet en had al koude voetjes en handjes en er was geen zuster meer te bekennen die waren in het laboratorium. Toen de dokter kwam kon hij alleen maar constateren dat het kindje was overleden. Het was erg heftig en emotioneel.
De non heeft onze watchman (bewaker) gelukkig verteld dat we misschien vannacht naar het ziekenhuis moeten voor de bevalling. We moeten in onze handen klappen dat hij weet dat wij het zijn. Ik zal hard klappen.
-
13 Oktober 2015 - 14:45
Anja Peeters:
Jeej wat al een hoop ervaringen zeg! Je schrijft erg mooi Wilma. Zo dat t lijkt of ik het zelf een beetje meemaak. Erg leuk te volgens.
Wens je nog mooie ervaringen en ik kijk weer uit naar je volgende verslag.
Groetjes Anja -
13 Oktober 2015 - 15:05
Wilma Selier:
Hoi Wilma en Elvera, wat een mooi verhaal en wat hebben jullie al veel meegemaakt in die paar dagen. Wat zal je een luxe beleven als je weer thuis bent . Gr -
13 Oktober 2015 - 15:09
Christien:
Mooi om te lezen buufkes, zo leven we allemaal met jullie mee! -
13 Oktober 2015 - 15:34
Marga:
Wat n belevenissen.
Heel bijzonder om te lezen. Geniet ook af en toe n beetje he.
Is Nowe nog niet bij jullie langs gekomen?? Of zijn de scholen weer begonnen?
-
13 Oktober 2015 - 16:16
Paul Van Boeckholtz:
We vinden het echt geweldig dat jullie dit allemaal doen en toch aan kunnen. Doen en volg je hart. We gaan jullie volgen.
groetjes Adje & Paul van Boeckholtz -
13 Oktober 2015 - 16:35
Jaantjemartens:
Wilma wat heb je al veel gezien en meegemaakt samen met Elvera , Ik vind het prachtig dat juillie dit kunnen doen Elvera heeft Mozes ook al gezien was wel heftig denk ik (had ze 3jaar geleden een speciale band mee) wij volgen je en tot je volgende belevenissen Liefs voor jou en Veertje xx. Ma en Jan -
13 Oktober 2015 - 17:37
Maria:
Hoi Wilma en Elvera ,
Ik vind het geweldig om jullie verhalen te lezen. En dat julli op zo'n korte tijd al zoveel meegemaakt hebben.
Wacht vol spanning af op je volgende verslag.
Groetjes -
13 Oktober 2015 - 18:14
Hans:
Hoi Wilma en Elvera,
Mooi verhaal! Heel veel succes. Groetjes uit Rucphen -
13 Oktober 2015 - 19:42
Yvonne Brood:
Hoi Wilma en Elvira, heb bet jullie verslag zitten lezen, tjee, wat een ervaring en indrukken, soms ook wel heftig en emotioneel denk ik, maar wel mooi hoe jullie het onder woorden brengen, heel veel succes nog de komende tijd, ik zal proberen de verslagen een beetje buj te houden, vind het leuk om te lezen, verder zal ik de verhalen wel horen de eerst volgende keer als ik je zie Wilma. Heel veel groetjes Yvonne Brood. -
13 Oktober 2015 - 20:24
Franca Konings:
Geweldige en indrukkende verhalen Wilma en Elvira. Knap van jullie hoor !
-
13 Oktober 2015 - 21:01
Danielle V Peer:
Wat een mooi verhaal zeg, net een week daar en al veel mee gemaakt. Nog heel veel succes daar en ik blijf je volgen
-
13 Oktober 2015 - 21:15
Marianne Lambregts :
Hoi Wilma en Elvira wat een bewondering heb ik voor jullie. Mooi verslag Wilma en wat doen jullie goed werk. Tot het volgende verslag en geniet en kijk goed uit
Groetjes -
13 Oktober 2015 - 21:50
Ad Kuijstermans:
mooi dat jij en ons veer dit nu samen kunnen beleven volg jullie mooi om te lezen tot bellens -
13 Oktober 2015 - 22:14
Roos:
Hoi Wilma en Elvira .
Ik heb je verhaal vol spanning gelezen. Jeetje wat heftig dat met dat babytje ,knap dat jullie daar mee om kunnen gaan!!!!!! Ik geloof dat ik dat niet zou kunnen. Maar je doet wel erg veel ervaringen op dat is duidelijk
Ik wens jullie veel succes toe met jullie missie, want het is zeker mooi werk wat jullie daar doen.
Lieve groetjes van Bert en Roos -
13 Oktober 2015 - 22:51
Carry:
Hi Wilma en Elvera,
Wat mooi geschreven zeg. Ik zit op het puntje van mijn stoel mee te lezen. Heftig allemaal.
-
14 Oktober 2015 - 23:27
John Kuijstermans:
Heel veel bewondering voor jullie. Veel succes nog xxx
-
16 Oktober 2015 - 19:08
Monique:
Hoi Wilma en Elvera,
Toch maar eens de belevenissen gaan lezen van jullie reis. Geweldig dat jullie zich samen zo inzetten.
Respect verdienen jullie. Blijf jullie zeker volgen op deze weg. Heel veel succes.
Groetjes x
-
16 Oktober 2015 - 21:15
Els V Pul:
Wat hebben jullie al veel meegemaakt in die paar dagen.
Je schrijft heel mooi, prettig om dit zo te lezen, je ziet het gewoon voor je zo goed je het verteld.
Wel heftig van dat baby'tje.
Je komt met een koffer vol ervaringen terug, ik hoop dat jullie er ook van kunnen genieten.
Kijk uit naar je volgende verslag.
Groetjes Els -
16 Oktober 2015 - 21:15
Els V Pul:
Wat hebben jullie al veel meegemaakt in die paar dagen.
Je schrijft heel mooi, prettig om dit zo te lezen, je ziet het gewoon voor je zo goed je het verteld.
Wel heftig van dat baby'tje.
Je komt met een koffer vol ervaringen terug, ik hoop dat jullie er ook van kunnen genieten.
Kijk uit naar je volgende verslag.
Groetjes Els -
17 Oktober 2015 - 17:00
Corné:
Dapper en mooi dat jullie dit doen, boeiend en aangijpend om te lezen.
Veel succes daar, letgoed op elkaar en op jezelf! We zijn hartstikke trots op jullie!
Tot gauw XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
