knuffelen knuffelen en nog even vasthouden.....
Door: wilma
Blijf op de hoogte en volg Wilma
25 Oktober 2015 | Kenia, Kisumu
Wij zijn deze week tot en met zaterdag 24 oktober in Rangala gebleven waar we zoveel mogelijk tijd doorgebracht hebben met de kinderen in het weeshuis. De groep van 47 kinderen zijn verdeeld in vier groepen, de allerkleinste tot ongeveer 1 jaar oud, dit zijn 11 baby’tjes. De tweede groep zijn 6 kinderen in de leeftijd tot ongeveer 2 jaar. De derde groep is de peuterleeftijd en de vierde groep de vierjarige en een enkeling die al wat ouder is maar nog steeds niet geplaatst is bij een pleeggezin of bij familie die ze teruggevonden hebben. Elvera en ik stonden meestal bij de baby’tjes en de kinderen tot 2 jaar oud met wassen en eten geven. In de middag dan waren de grotere kinderen aan de beurt met spelen en knuffelen en in de avond na het eten gingen we vaak terug voor het laatste flesje en nog allemaal een schone broek. Wat alle kinderen gemeen hebben in het babyhome is dat ze vragen om een klein beetje aandacht in de vorm van knuffelen of even lekker op schoot en dan tegen je aanliggen en kroelen. Ieder kindje hier in het weeshuis heeft zijn eigen verdrietige verhaal, echt heftig vaak. De meeste kleintjes zijn verstoten of de moeder is gestorven en de vader of familie is niet in de buurt om voor de kindjes te zorgen.
Ruth en Anita is een eeneiige tweeling van ongeveer een maand of 10 oud. Hun moeder is gestorven tijdens een complicatie na de bevalling. Ruth is hiv-positief en was erg zwak toen ze in het babyhome kwam. Anita haar tweelingzusje heeft geen aids want bij haar is de medicatie na de geboorte goed aangeslagen. Anita is erg ondernemend en vrolijk, Ruth heeft verlatingsangst en huilt erg veel maar kan ook heel vrolijk zijn.
Alfred is een vrolijk jongetje van ongeveer 9 maanden. Zijn moeder is te ziek om voor hem te zorgen. Ze heeft kanker en Alfred was erg ondervoed toen hij in het babyhome terecht kwam.
Wendy is een meisje van rond een jaar oud en ligt alleen maar op de grond en maakt bijna heel de dag alleen maar dezelfde schudbeweging van de ene naar de andere kant. Soms maakt ze echt contact maar meestal heeft ze een lege blik en sluit ze zich af in haar wereldje. Haar moeder zwerft door Kisumu en heeft epilepsie en kan niet voor haar kindje zorgen.
Echt ieder kindje heeft een soortgelijk verhaal.
Afgelopen dinsdag zijn we met Mozes naar het ziekenhuis geweest omdat hij flink ziek was. Hij werd getest op malaria maar dat had hij niet. Hij kreeg antibiotica en paracetamol en oogdruppels voor zijn oog dat ontstoken was. Gelukkig is hij nu weer opgeknapt. Mozes het kindje dat Elvera drie jaar geleden financieel heeft geadopteerd is inmiddels vijf jaar oud. Eigenlijk te oud voor het weeshuis. Als de regering een steekproef doet en hier achter komt moet hij weg. Mozes heeft een grootmoeder van in de 80 maar die zorg al voor 8 kleinkinderen en is erg ziek ze heeft aids. In Kenia hebben veel mensen aids . Aan aids zelf ga je niet meer dood met de juiste medicijnen maar wel aan de gevolgen van een te laag immuunsysteem zoals tbc of longontsteking. In Kenia worden de medicijnen voor aids gratis verstrekt door de regering maar het medicijn moet worden gegeven naar het gewicht van de persoon en voor het wegen moet men wel betalen in het ziekenhuis. (dus het medicijn is dan toch niet gratis). In Rangala Hospital is een speciale afdeling waar iedere dag heel veel mensen zitten op het spreekuur voor de medicatie van Aids. Ook is er een speciaal consultatiebureau waar de moeders komen met hun baby’s waar ze gewogen worden en waar ze advies krijgen over bijvoorbeeld borstvoeding.
Ook hebben we van de dokter in het ziekenhuis uitgebreid uitleg gekregen over de ziektebeelden van malaria, HIV en tbc en de medicatie hiervan. Dit was natuurlijk voor ons erg interessant. Ook kregen we in de apotheek uitleg over verschillende medicatie. Iedereen in het ziekenhuis is erg behulpzaam en wil ons graag laten zien hoe het in het ziekenhuis in Rangala gaat.
Het afscheid van de kinderen viel ons zwaar. Ieder kindje is uniek en heeft ons in ons hart geraakt. De kleintjes die je omarmen om je nooit meer los te laten. Het gevecht van de kleintjes onderling om op je schoot te mogen zitten en te worden geliefkoosd. Ieder lachje, ieder knuffeltje elk kindje….
Ruth en Anita is een eeneiige tweeling van ongeveer een maand of 10 oud. Hun moeder is gestorven tijdens een complicatie na de bevalling. Ruth is hiv-positief en was erg zwak toen ze in het babyhome kwam. Anita haar tweelingzusje heeft geen aids want bij haar is de medicatie na de geboorte goed aangeslagen. Anita is erg ondernemend en vrolijk, Ruth heeft verlatingsangst en huilt erg veel maar kan ook heel vrolijk zijn.
Alfred is een vrolijk jongetje van ongeveer 9 maanden. Zijn moeder is te ziek om voor hem te zorgen. Ze heeft kanker en Alfred was erg ondervoed toen hij in het babyhome terecht kwam.
Wendy is een meisje van rond een jaar oud en ligt alleen maar op de grond en maakt bijna heel de dag alleen maar dezelfde schudbeweging van de ene naar de andere kant. Soms maakt ze echt contact maar meestal heeft ze een lege blik en sluit ze zich af in haar wereldje. Haar moeder zwerft door Kisumu en heeft epilepsie en kan niet voor haar kindje zorgen.
Echt ieder kindje heeft een soortgelijk verhaal.
Afgelopen dinsdag zijn we met Mozes naar het ziekenhuis geweest omdat hij flink ziek was. Hij werd getest op malaria maar dat had hij niet. Hij kreeg antibiotica en paracetamol en oogdruppels voor zijn oog dat ontstoken was. Gelukkig is hij nu weer opgeknapt. Mozes het kindje dat Elvera drie jaar geleden financieel heeft geadopteerd is inmiddels vijf jaar oud. Eigenlijk te oud voor het weeshuis. Als de regering een steekproef doet en hier achter komt moet hij weg. Mozes heeft een grootmoeder van in de 80 maar die zorg al voor 8 kleinkinderen en is erg ziek ze heeft aids. In Kenia hebben veel mensen aids . Aan aids zelf ga je niet meer dood met de juiste medicijnen maar wel aan de gevolgen van een te laag immuunsysteem zoals tbc of longontsteking. In Kenia worden de medicijnen voor aids gratis verstrekt door de regering maar het medicijn moet worden gegeven naar het gewicht van de persoon en voor het wegen moet men wel betalen in het ziekenhuis. (dus het medicijn is dan toch niet gratis). In Rangala Hospital is een speciale afdeling waar iedere dag heel veel mensen zitten op het spreekuur voor de medicatie van Aids. Ook is er een speciaal consultatiebureau waar de moeders komen met hun baby’s waar ze gewogen worden en waar ze advies krijgen over bijvoorbeeld borstvoeding.
Ook hebben we van de dokter in het ziekenhuis uitgebreid uitleg gekregen over de ziektebeelden van malaria, HIV en tbc en de medicatie hiervan. Dit was natuurlijk voor ons erg interessant. Ook kregen we in de apotheek uitleg over verschillende medicatie. Iedereen in het ziekenhuis is erg behulpzaam en wil ons graag laten zien hoe het in het ziekenhuis in Rangala gaat.
Het afscheid van de kinderen viel ons zwaar. Ieder kindje is uniek en heeft ons in ons hart geraakt. De kleintjes die je omarmen om je nooit meer los te laten. Het gevecht van de kleintjes onderling om op je schoot te mogen zitten en te worden geliefkoosd. Ieder lachje, ieder knuffeltje elk kindje….
-
25 Oktober 2015 - 14:51
Trudy:
Wat een mooi verslag!!!
Wat zou ik het ook moeilijk vinden om die kindjes los te laten! -
25 Oktober 2015 - 15:10
Els Van Pul:
Weer een mooi verhaal Wilma, jullie hebben echt veel goeds gedaan voor de kleintjes daar. -
25 Oktober 2015 - 15:21
Helma:
Wat een heerlijke herkenning …. en wat blijven het verdrietige verhalen. Gelukkig was jij er en gingen velen jou al voor om extra knuffels uit te delen. Dat zijn momenten die in de breintjes gegriefd staan. Die warmte, die veiligheid…. ik zal de knuffels doorzetten. Over 2 weken sluit ik eerste kleine Prisca in mijn armen, onmiddellijk gevold door Gaby ….
en nu: op weg naar huis.
Geniet van een warm welkom en ik hoop dat je nog lange tijd de koestering kunt bewaren aan dit heel bijzondere land.
lieve groet,
Helma
-
25 Oktober 2015 - 17:55
Jaantje Martens(ma):
Wat hebben jullie een hoop liefde uitgedeeld. Die ervaring neemt niemand jullie nog af.Geniet nog van de rest van het verblijf. Liefs Ma en Jan XX -
25 Oktober 2015 - 19:00
Marianne :
Wilma wat weer een mooi verslag. Kreeg een krop in mijn keel. Wat doen jullie het daar goed. Wat hebben onze kinderen het dan goed hier. Dank je dat je dit doet. Groetjes -
25 Oktober 2015 - 19:35
Christien:
Dit neemt niemand de kindjes daar meer af .......de knuffels die ze gehad hebben !!
geniet nog met volle teugen van de laatste week daar! -
25 Oktober 2015 - 20:49
Elly:
Zal niet mee vallen om afscheid te nemen van al die kinderen die je in je Hart heb gesloten
En jullie hebben weer vele kinderen blij gemaakt alleen al door een knuffel en even aandacht.
Mooi werk! -
25 Oktober 2015 - 21:44
Corry M:
Dag Wilma. En toen waren de weken van vrijwilligerswerk om.
Zal moeilijk geweest zijn om weg te gaan bij al die kindertjes.
Maar de weken en dagen dat je er gewerkt hebt is voor hen een verlichting, voor jullie een mooie ervaring geweest.
Heb n vraag: wil je telefoonkaarten meebrengen.
Zal je nog smssen.
Groetjes c&c
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
